• Start

• Drużyna B.
  Opcja pełnego ekranu: z prawokliku wybrać "Go Full Screen"
  [Pałerd baj Highslide JS & TiltViewer]

• Zdobyte
  Miejsca zdobyte przez Drużynę B.
  Wyświetl większą mapę
  [Pałerd baj Highslide JS]

• Index
  Indeks wypraw. Wyjazdy wielodniowe pogrubiono.

• Wpisywalnia
  Zostaw znak...
  Wpisywalnia jest wspólna dla witryny Drużyny B. oraz ARTI on the net

• Kontakt
  Formularz kontaktowy do Drużyny B. Przez wybór odpowiedniej opcji możesz przesłać wiadomość konkretnej osobie lub zwrócić się do Drużyny jako całej.
  Pola oznaczone gwiazdką są obowiązkowe.
  Formularz dostarcza JotForm

Wyprawa w najstarsze polskie góry odbyła się w dniach 13-17 VIII 2008 i była to dla nas w tym czasie rowerowa podróż w nieznane, jako że do tej pory zdobywaliśmy rowerem jedynie nasze swojskie północne górki - Wieżycę, Dylewską i Szeskie Wzgórza (wszystkie o połowę niższe niż najwyższy szczyt Świętokrzyskich).

Rowerowa część trasy rozpoczęła się w Kielcach, gdzie dostaliśmy się razem z osprzętem pociągiem z Olsztyna. Jako że podróż trwała (łącznie z opóźnieniem pociągu) osiem godzin, to mieliśmy tego dnia do dyspozycji niewiele czasu, stąd tylko liznęliśmy prawdziwych Gór Świętokrzyskich spoglądając na nie z oddali zamku w Chęcinach, gdzie u podnoża góry zamkowej rozbiliśmy obóz (pole namiotowe z prysznicem, o którym marzyliśmy cały dzień). Wcześniej zahaczyliśmy także o ruiny zamku w Podzamczu Piekoszowskim.

Zamknij Przesuń

Instrukcja do galerii Highslide JS:
Zdjęcia można łapać i przesuwać myszą. Przełączanie może odbywać się klawiszami prawo/lewo/góra/dół. Możliwe jest równoczesne wyświetlanie zdjęć.

Jeśli fotka nie mieści się w oknie przeglądarki, wtedy w prawym dolnym rogu pojawia się ikona przejścia do rozmiaru rzeczywistego.
A wszystko to wymyślił Torstein Hønsi.

Dla większego komfortu przeglądania fotek zaleca się przejście do trybu Fullscreen przez wciśnięcie klawisza F11.

Tego dnia poznaliśmy prawdziwe górki – kilkukilometrowe podjazdy, gdzie nie ma żadnych wypłaszczeń. Przez malowniczą trasę przecinającą Pasmo Masłowskie dotarliśmy do Świętej Katarzyny, gdzie po powierzeniu rowerów miejscowego handlarzowi kamieni i minerałów udaliśmy się pieszo na Łysicę. Tutaj należało zakupić bilet wstępu do Świętokrzyskiego Parku Narodowego, który jednego dnia ważny jest także na wstęp na taras na Łyścu (Łysej Górze) i na wystawę Świętokrzyskiego Parku Narodowego w Klasztorze Św. Krzyża na Łysej Górze.

Największą frajdę sprawiło nam jednak wjechanie rowerem na Łysą Górę (595 m n.p.m.), gdzie na sam szczyt prowadzi droga asfaltowa, zamknięta dla ruchu samochodowego od granicy Puszczy Jodłowej (Świętokrzyski Park Narodowy). Na odcinku 6,2 km pokonuje się przewyższenie 280 m przy nachyleniu 4.5% (bez żadnego „tarasu” na odpoczynek). Jest to nachylenie średnie, bo ostatnie 2,4 km ma nachylenie ok. 6,25%.

Na Łysej Górze znajduje się taras widokowy, z którego można podziwiać gołoborze oraz krajobraz na północ od szczytu.

Od tubylców dowiedzieliśmy się, że na zieleni otaczającej parking przed bramą wjazdową do Puszczy Jodłowej możemy rozbić obóz. Pasowało nam to jak najbardziej, jako że była tam bieżąca woda, a wszystkie stragany były już pozamykane. Ponieważ w amoku wjeżdżania na Łysą nie zaopatrzyliśmy się w pieczywo i wodę pitną Arturowi przypadło zjechanie do połowy tego zabójczego podjazdu, bo tam znajdował się ostatni sklep.

Monika, Karola i Blase rozbili namiot, a Arti i ja postanowiliśmy wykorzystać drewnianą budkę, gdzie sprzedają pajdę ze smalcem (2 zł; duża – 4 zł). Okazało się to trafnym posunięciem, ponieważ nocą padało a i od wiatru byliśmy świetnie osłonięci.

Tego dnia mieliśmy już wieści o burzach, tornadach i innych hecach, jakie szalały w Polsce, jednak w nocy nic nas nie dopadło. Jedynie błyskawice rozświetlały chmury, ale wszystko to działo się z dala od nas i nie usłyszeliśmy nawet jednego grzmotu.

Dzień trzeci rozpoczął się zjazdem na pysk do Huty Nowej, który nas skutecznie rozbudził i wychłodził. Tam obraliśmy kierunek na wschód, i wtedy zaczęły się kłopoty – jazda pod wiatr, który odpuścił dopiero, gdy jechaliśmy drogą w dolinie u stóp Jeleniowskiej Góry. W Iwaniskach postraszył nas deszcz, jednak szybko ustąpił i gdy oglądaliśmy ruiny zamku Krzyżtopór wyszło Słońce (…i od razu smołę można było gotować).

Dalej przez Opatów i Ożarów dojechaliśmy do Annopola, gdzie z powodu inwazji miliardów zmutowanych komarów znad Wisły, która niedawno wylała, byliśmy zmuszeni nocować w motelu. Wieczorem słuchając radia dotarły do nas ostrzeżenia IMGW o burzach m. in. dla województwa lubelskiego. Odetchnęliśmy z ulgą, że mamy murowane ściany.

Poranna pobudka przyniosła zaskoczenie – bezchmurne niebo i ani śladu deszczu czy burz. Pozostało nam wsiąść na bajki i uderzyć na Kazimierz Dolny, gdzie spędziliśmy kilka godzin (i obejrzeliśmy kolejny zamek). Znaleźliśmy tam schronisko młodzieżowe, gdzie załatwilam nam parking i prysznice. Dzięki temu mogliśmy zwiedzać pieszo.

Gdy tylko w Kazimierzu zaczęły straszyć zapowiadanie burze wsiedliśmy na rowerki i pognaliśmy do Puław. Niestety po drodze zaczęło się piekło: ulewa i trzaskające wokół pioruny. Widocznie Zeus wstał tego dnia lewą nogą. Jedynym schronieniem był przystanek autobusowy – całkiem szczelny, ale ciężko zmieścić się na nim piątce rowerzystów z zapakowanymi rowerkami. Jakie było nasze zdziwienie, gdy po przejściu burzy przejechaliśmy raptem sto metrów i naszym oczom ukazał się znak „Puławy” … zabrakło nam kilku minut by dojechać na dworzec PKP.

Tym razem jechał prawdziwy wagon rowerowy z całą masą miejsc na rowerki, w przeciwieństwie do innych połączeń, gdzie PKP obwieszcza obecność takiego wagonu, a w rzeczywistości dają wagon z przedziałem na trzy rowery. Ponieważ nikt inny nie wiózł „rumaków”, dlatego rozłożyliśmy sobie karimatki ze śpiworkami i udaliśmy się na spoczynek. O świcie wylądowaliśmy w Malborku. Blase pojechał bajkiem do domu, Karola i Monika pociągiem do Mikołajek a Arti i ja pociągiem do Memblonga.

Włącz pokaz slajdów PicLens